- nie byle kto
- не кто́-нибудь, не пе́рвый встре́чный
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
nie byle kto
Смотреть что такое "nie byle kto" в других словарях:
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
nie wiem [nie wiadomo] co — {{/stl 13}}{{stl 33}} coś, rzadziej ktoś, do czego (do kogo) ma się negatywny stosunek; byle co, byle kto :{{/stl 33}}{{stl 10}}Przyniósł z bazaru takie nie wiem co. Przyszło takie nie wiadomo co i się rządzi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… … Słownik języka polskiego
byle — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania lub ich części; zapowiadany fragment tekstu wyraża cel lub skutek, ku któremu dąży czynność zdania nadrzędnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mów swobodnie, byle na temat. Byle wydostać się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
dmuchać — ndk I, dmuchaćam, dmuchaćasz, dmuchaćaj, dmuchaćał, dmuchaćany dmuchnąć dk Va, dmuchaćnę, dmuchaćniesz, dmuchaćnij, dmuchaćnął, dmuchaćnęła, dmuchaćnęli, dmuchaćnięty, dmuchaćnąwszy 1. «z pewną siłą wypychać powietrze ustami; wywoływać podmuch,… … Słownik języka polskiego
śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… … Słownik języka polskiego
brzeg — m III, D. u, N. brzeggiem; lm M. i «skraj, krawędź, granica czego» a) «o krawędzi ścian przedmiotów» Brzeg fotela, kapelusza, miednicy, stołu. Książka o złoconych brzegach. Tkanina z wystrzępionymi brzegami. Naczynie napełnione po brzegi. Płyn… … Słownik języka polskiego
kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać … Słownik języka polskiego
ktokolwiek — DB. kogokolwiek, C. komukolwiek, NMs. kimkolwiek, blm «zaimek nieokreślony oznaczający osobę bliżej nie określoną, osobę jakąkolwiek, dowolną, jedną z wielu; byle kto» Nie miała zamiaru wyjść za mąż za kogokolwiek. Niech zapyta kogokolwiek. Znał… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
